Πακετάροντας τις βαλίτσες μου για την μεγάλη αλλαγή, ονειρευόμουν την περιβόητη Wall Street, τις μεγάλες καριέρες, τα γυάλινα γραφεία, τα ογκώδη κτίρια και μια ζωή σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα.
Είχα μόλις γεννήσει ένα πανέμορφο αγοράκι αλλά δεν είχα προλάβει ακόμα να αντιληφθώ τι σημαίνει μάνα και τι συνεπάγεται όλο αυτό. Ήμουν αποφασισμένη να συνεχίσω από εκεί που είχα περίπου μείνει, σε μια άλλη όμως χώρα, με διαφορετικά δεδομένα και κάτω από άλλες συνιστώσες!
Όσο περνούσε ο καιρός, έμπαινα όλο και πιο πολύ στο πετσί του ρόλου της μάνας και αγαπούσα όλο και πιο πολύ το παιδί μου..Και καθώς η αγάπη μου μεγάλωνε γι'αυτό το αξιολάτρευτο πλασματάκι, το όνειρο της μεγάλης καριέρας έσβηνε. Αντιστρόφως ανάλογα συναισθήματα!!
Οι προτεραιότητες άλλαξαν και τα ζητούμενα διαφοροποιήθηκαν.
Σε όλο αυτό βέβαια προστέθηκε και η κατάρρευση της οικονομίας και των ονείρων των νέων ανθρώπων. Όλα όσα διδάχτηκα στο πανεπιστήμιο άρχισαν να μου φαίνονται παντελώς άχρηστα και ανούσια ιδιαίτερα μετά την επίσκεψη μου στο Zuccoti Park δίπλα στους διαδηλωτές του κινήματος Occupy Wall Street. Σκεφτόμουν συνέχεια ότι είμαι στην Νέα Υόρκη, στην πόλη των πόλεων, εδώ που οι ευκαιρίες είναι πολλές και από ότι λένε απευθύνονται σε όλους. Κι άρχισα σιγά σιγά να ανασύρω από τα ξεχασμένα ντουλάπια του μυαλού μου, άλλα κρυφά και απαγορευμένα όνειρα. Και σκεφτόμουν "αν όχι τώρα, τότε πότε;"
Οπότε, αναθεώρησα και άλλαξα ρότα. Για μένα, για την οικογένεια μου, για την νέα τάξη πραγμάτων. Μια ζωή γεμάτη νέα και πιο δημιουργικά όνειρα και για αυτά πλέον πολεμάω!!!
"Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει" Πόρτο Ρίκο, Βασίλης Παπακωνσταντίνου
No comments:
Post a Comment