Εγκλωβισμένοι στον πλανήτη Γη

Η γενιά των 30αρηδων , η γενιά μου, μεγάλωσε και γαλουχήθηκε με τις καλύτερες προοπτικές, με μια σχετικά οικονομική άνεση και μια δεδομένη βοήθεια από τους γονείς,την κατά κύριο λόγο γενιά του πολυτεχνείου, την γενιά της μεταπολίτευσης,την γενιά που είχε την ευκαιρία να αλλάξει την Ελλάδα, αλλά απλά προτίμησε να αλλάξει την οικονομική της κατάσταση αδιαφορώντας για το  κοινό καλό. Οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε με τις ξεχασμένες  πια φράσεις «να πάρεις ένα πτυχίο,να έχεις εξασφαλισμένο μισθό», «να μπεις στο δημόσιο, μήνας μπαίνει,μήνας βγαίνει ο μισθός θα έρχεται!Κι εσύ 2 το μεσημέρι σπίτι σου!»

Και έρχεται το σήμερα για να γκρεμίσει όλα τα νεανικά όνειρα...Ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα για την οποία ποτέ κανείς δεν μας μίλησε,ποτέ κανείς δεν μας προετοίμασε. ‘Εχουμε τα πτυχία μας κρεμασμένα στους τοίχους και τα όνειρά μας σε αναμονή. Τι κι αν μαλώσαμε με τους γονείς μας για τον ΑΣΕΠ που δεν θέλαμε να δώσουμε, τι κι αν ονειρευτήκαμε να δουλέψουμε,να δημιουργήσουμε και να προσφέρουμε? Κι όχι απλά να βολευούμε! Δεν μας δίνει κανείς πια την ευκαιρία να το κάνουμε.Και τα μυαλά μας ατονούν, ατροφούν και αναλώνονται.

Η  σκέψη της μετανάστευσης γυρίζει στο μυαλό του κάθε νέου Έλληνα που έχει προσόντα και θέλει να δουλέψει. Είναι εύκολο όμως κι αυτό? Δεν θα το έλεγα. Κι ακόμη κι αν ξεπεράσουμε τα συναισθήματα,θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την παγκόσμια οικονομική κατάρρευση. Κάποιοι,ανάμεσά τους κι εγώ, πήγαν στις ΗΠΑ,την χώρα των ευκαιριών για να δοκιμάσουν και να βάλουν τα όνειρά τους σε εφαρμογή...Δυστυχώς όμως. Κι εδώ δεν είναι όπως πολλοί φαντάζονται. Η οικονομία δεν πάει καλά και χιλιάδες Αμερικάνοι είναι άνεργοι. Ο Έλληνας μορφωμένος, και κάθε μορφωμένος είναι απλά ένας ακόμη που προσπαθεί να κλέψει τη θέση από κάποιον ντόπιο. Η παροχή visas έχει γίνει εξαιρετικά φειδωλή και η ευκαιρία να βρεις μια δουλειά εξαιρετικά απίθανη. Η μόνη ευκαιρία για δουλειά ίσως σε κάποιο ελληνικό εστιατόριο και η μόνη λύση να εκφράσεις την διαμαρτυρία σου είναι να συμμετέχεις στην διαδήλωση των εδώ αγανακτησμένων, που έχουν κατακλήσει την Wall Street. Η έκπληξη είναι μεγάλη! Σκέφτομαι και λέω,αφού ξύπνησαν και οι Αμερικάνοι τα πράγματα είναι σοβαρά. Είμαστε μποστά σε μια νέα τάξη πραγμάτων και εμείς είμαστε αυτοί που θα πρέπει να αλλάξουμε το ρού της ιστορίας. Θα είμαστε μέρος αύτης της αλλαγής και αυτοί που θα γράψουμε τις σελίδες τις νεότερης ιστορίας.

Δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι έφταιξε ούτε απλά να κατηγορήσω την παγκοσμιοποίηση. Δεν μπορώ να ξέρω τα σχέδια των μεγάλων για την παγκόσμια οικονομία, δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον. Το μόνο που ξέρω είναι όπου κι βρισκόμαστε ,ότι κι αν κάνουμε, οφείλουμε στον εαυτό μας και στα παιδιά μας να επιβιώσουμε. Ίσως όχι με τον τρόπο που  κάποτε ονειρευτήκαμε αλλά σίγουρα με τον τρόπο που επιβάλει η νέα τάξη πραγμάτων, μέχρι να έρθει η επανεκκίνηση και να βάλουμε εξ αρχής τα θεμέλια μιας κοινωνίας έτσι όπως εμείς την θέλουμε και όχι έτσι όπως την κληρονομήσαμε!