Η μεγάλη επιστροφή!

       Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την τελευταία μου ανάρτηση και ενημέρωση. Απίστευτο πώς περνάει ο καιρός και πόσα πράγματα μπορούν να συμβούν κατά τη διάρκεια αυτού. Ο χρόνος βέβαια είναι σχετικός. όλα μοιάζουν σαν να έγιναν χθές και συνάμα έχουν γίνει τόσα πολλά που φαντάζει χρόνια πριν.

      Από που να αρχίσει κανείς; Από την αρχή θα απαντούσε κάποιος. Από την αρχή; Αυτό που πρέπει να πω σίγουρα είναι ότι το ταξίδι τελείωσε, τα όνειρα ανακλήθηκαν και η μεγάλη επιστροφή πραγματοποιήθηκε!

        Το σπίτι άδειασε... και μετά από δύο αποχαιρετιστήρια απαραίτητα Αμερικάνικα barbecue και τη φαντασμαγορική βραδία της 4ης Ιουλίου, το όνειρο της Αμερικής μας ξύπνησε απότομα και όλα ανατράπηκαν. Προσπαθήσαμε να αλλάξουμε το πεπρωμένο μας αλλά η ζωή πολλές φορές μας ξεπερνάει και αποφασίζει για εμάς. Τι κάνεις τότε; Δεν έχεις παρά να υποκύψεις και να ακολουθήσεις τον δρόμο που έχει ετοιμαστεί για σένα. Πώς το ξέρεις αυτό; Απλά το ξέρεις και απλά το βλέπεις μπροστά σου. Φαντάζει σαν τη μοναδική σου επιλογή και απλά το επιλέγεις αποδεικνύοντας και τονίζοντας ότι είσαι ελεύθερο ον που αποφασίζεις για σένα και τη ζωή σου. Πολύπλοκο; Δεν νομίζω. Δεν θέλω να γίνομαι μοιρολάτρισσα και ούτε να φαίνομαι ηττημένη (ο χειρότερος εφιάλτης μου είναι η αποτυχία και η ήττα), απλά εξαντλείς τα περιθώρια, είσαι ήσυχος με τον εαυτό σου και δεδομένου των συνθηκών που βιώνεις αποφασίζεις για το επόμενο σου βήμα. Σωστό ή λάθος δεν υπάρχει. Υπάρχει απλά το επόμενο βήμα και το κάνεις με όλες σου τις δυνάμεις για να το υποστηρίξεις.

 

                  Έτσι λοιπόν σχεδόν δύο χρόνια μετά, οι ίδιες βαλίτσες αλλά με άλλο περιεχόμενο και οι ίδιοι άνθρωποι αλλά με άλλες επιρροές και όνειρα επέστρεψαν στη μαμά πατρίδα αλλά κι αυτή όχι η ίδια! Μια πατρίδα πονεμένη και πολύ διαφορετική. Άρα η γνωριμία μας θα πρέπει να γίνει από την αρχή και να ξανασυστηθούμε.

       Μια κατάσταση λίγο σουρεάλ βγαλμένη από σήριαλ και όμως πρέπει να γίνει βιώσιμη. Σκηνές από ελλήνική σειρά; Μας αντιγράφουν ή τους αντιγράφουμε; Μάλλον συμβαίνουν και τα δύο! 

Στο 20' λεπτό του επεισοδίου μπορώ να πω ότι ταυτίζομαι με την Άννα που επιστρέφει στο πατρικό του άντρα της για να μείνουν στο παιδικό δωμάτιο του! Μα πόση ταύτιση;!

To be continued....για την Αμερική και πολλά άλλα