2012 ευχές...

...και περισσότερες ευχές παραμονή βράδυ 10 μ.μ με 1 π.μ. ώρα Αμερικής από το ραδιόφωνο της ελληνικής ομογένειας, www.hellasfm.us 


Happy New Year!!!!!

 

Mπέρλτολτ Mπρεχτ: Mr Puntila and his man Matti

   Η σκηνοθέτης δίνει τις τελευταίες οδηγίες και η παράσταση ξεκίνησε. Απολαύστε την μέσα από τις φωτογραφίες που επιτέλους τυπώθηκαν.  

   Αντώνιος Ζαφειρόπουλος στο ρόλο του σερβιτόρου, του κτηνίατρου και του δούλου Surkalla. Η μουσική της παράστασης πνευματικό έργο του ίδιου.

                            Well done!!!

Μάθημα αυστηρά για ενηλίκους!

   Οι Χριστουγεννιάτικες αγορές συνεχίζονται, οι εκπτώσεις άρχισαν κι εμείς περιχαρείς γονείς, εθισμένοι στον καταναλωτισμό, πήραμε τον 13 μηνών γιο μας και κατεβήκαμε στο κέντρο της πόλης. Μπήκαμε σε πολυκαταστήματα παιχνιδιών, κάναμε έρευνα αγοράς και ανακαλύψαμε όλες τις νέες τάσεις για τα παιδιά. Τρέξαμε στους διαδρόμους των μαγαζιών και μαζέψαμε όλα τα παιχνίδια που πιστεύαμε ότι θα εντυπωσιάσουν τον μικρούλη μας. Διαπραγματευτήκαμε, διαφωνήσαμε και τελικά καταλήξαμε σε δύο ιδανικά παιχνίδια. 

   Χαρούμενοι γυρίσαμε στο σπίτι για να κάνουμε τα αποκαλυπτήρια μπροστά στα μάτια του μικρού μας. Περιμέναμε την έκπληξή του και αναζητούσαμε να δούμε την ευχαρίστηση του, όπως εμείς την φανταζόμασταν. Ο μικρός μας γιός τα είδε, χαμογέλασε, έπαιξε για λίγο και μετά από λίγη ώρα όλα τα καινούργια αποκτήματα του ήταν ήδη στα αζήτητα. Όταν ξαφνικά άκουσα το γιο μου να γελάει δυνατά, έτρεξα να δω τί ήταν αυτό που τον ευχαρίστησε τόσο πολύ. Το καινούργιο του αυτοκινητάκι ή ο περιστρεφόμενος μύλος που αλλάζει χρώματα και κάνει 8 διαφορετικούς ήχους; Τίποτα από τα δύο. Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη. Ο μικρός μου είχε αυτή την χαρά και την έκφραση που περίμενα να δώ όταν του δώσαμε τα παιχνίδια του, αλλά για άλλο λόγο. Είχε καταφέρει να αρπάξει από το ντουλάπι το πολύχρωμο τάπερ που είχε βάλει καιρό στο μάτι και αυτό τον έκανε περισσότερο ευτυχισμένο από κάθε τι άλλο. Το κρατούσε σφυχτά στο μικρό του χεράκι και γυρνούσε σε όλο το σπίτι κάνοντας τον δικό του γύρο του θριάμβου.

   Και τότε κατάλαβα ότι το παιδί δεν γεννιέται με έμφυτη την έννοια του καταναλωτισμού. Αυτή η έννοια είναι επίκτητη και επιβάλλεται σε όλους μας από τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό. Ένα παιδάκι θέλει απλά να ανακαλύψει τον κόσμο. Να δει, να αφουγκραστεί, να μυρίσει και να καταλάβει τί είναι όλο αυτό γύρω του. Για αυτόν όλος ο κόσμος είναι καινούργιος και τίποτα δεν μπορεί να τον εντυπωσιάσει περισσότερο από τα απλά, για εμάς, καθημερινά πράγματα.

      Κάθησα λοιπόν διπλά στον μικρούλη μου, πήρα κι εγώ ένα μικρό τάπερ και παίξαμε για ώρες...

December in New York

  

Προπαραμονή χριστουγέννων και η αποστολή ήταν να πάω τον μικρούλη μου στο μεγαλύτερο κατάστημα παιχνιδιών της Νέας Υόρκης, Στο FAO Schwarz!! Η ιδέα με ενθουσίασε...Αναρωτιόμουν πώς θα αντιδρούσε ο μικρούλης μπροστά σε τοοοόσα πολλά παιχνίδια...

   Το τρένο μας άφησε στους 33 δρόμους, πήραμε την πέμπτη λεωφόρο και θα ανηφορίζαμε για περίπου 20 τετράγωνα. Δεν είναι πάρα πολλά, αλλά όταν στους δρόμους και στα πεζοδρόμια έχουν ξεχυθεί εκατομμύρια ανθρώπων τα τετράγωνα διπλασιάζονται και η απόσταση μακραίνει επικίνδυνα! 

   Η διαδρομή παρόλα αυτά ήταν απολαυστική...πρωτότυπες βιτρίνες,  που μάγευαν μικρούς και μεγάλους, ρούχα μεγάλων σχεδιαστών στόλιζαν τα παράθυρα των πολυκαταστημάτων και αγγελάκια χορέυαν κάτω από το τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Rockefeller Center. Τα Χριστούγεννα είναι όντως για τα παιδιά. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι είναι μόνο για αυτά αλλά και για όλους τους μεγάλους που μπορούν να ξεχάσουν για λίγο την σκληρή πραγματικότητα και να γίνουν κι αυτοί παιδιά... Αθώα, χαρούμενα και γελαστά πλάσματα γεμάτα ελπίδα και αγάπη!

   Ύστερα από περπάτημα περίπου μιας ώρας κάτω από τις αχτίδες του φιλικού χειμωνιάτικου ήλιου, φτάσαμε στον πολυπόθυτο στόχο μας...όπου κι εδώ οι ουρές ήταν μεγάλες...Κόσμος πολύς, παιδιά μικρά και μεγάλα, οικογένεις και ζευγάρια, είχαν ξεχυθεί στο τριώροφο μαγαζί. Αμέτρητα ζαχαρωτά και σοκολάτες, πολύχρωμα αρκουδάκια και ποικίλα παιχνίδια... Η χαρά και οι φωνές των παιδιών ακούγονταν παντού. Μοναδική εμπειρία για όλους! Ειδικά για τον δικό μου, μονάκριβο γιο, ο οποίος εκεί μέσα ένοιωσε ελεύθερος, σα να ανακάλυψε το φυσικό του περιβάλλον. 

Sky is the limit...

  Σκεφτείτε ένα μέρος όπου δεν υπάρχει κανένας ηθικός φραγμός, κανένα μέτρο και κανένα όριο. Ένα μέρος όπου μπορείς να κάνεις ότι θέλεις χωρίς να φοβάσαι την κριτική που θα ακολουθήσει, όπου η μεγαλύτερη φαντασίωση μπορεί απλά να γίνει πραγματικότητα, όπου η σεξουαλική απελευθέρωση είναι ουσιαστική και ο τυχοδιωκτισμός δόγμα. Θα πίστευε κανείς ότι αυτό το μέρος δεν μπορεί να υπάρχει πέρα από τις ταινίες. Κι όμως υπάρχει, και αυτό είναι η Νέα Υόρκη.

   Όταν ερχόμουν εδώ πίστευα ότι η Νέα Υόρκη δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά μια μεγαλύτερη εικόνα του Λονδίνου. Αλλά διαψεύστηκα από την πρώτη κιόλας στιγμή. Αυτή η πόλη είναι μοναδική. 

  Ανάμεσα στις πολυάριθμες λεωφόρους της και στους αμέτρητους δρόμους κρύβει καλά τα μυστικά της. Εκατομμύρια άνθρωποι από όλα τα μέρη του κόσμου συγκεντρώνονται εδώ για να ζήσουν το δικό τους όνειρο και παρασύρονται από την εκκεντρικότητα της πόλης. Μπορείς να σκεφτείς ότι θέλεις, κάτι ακραίο, κάτι ανομολόγητο...Και μετά απλά να το δεις μπροστά σου ή απλά να το κάνεις!!

  Ένα από τα πιο γνωστά και πρωτότυπα clubs της Νέας Υόρκης είναι το The Box, που έτυχε να πάω την προηγούμενη βδομάδα. Ένα παλιό θέατρο, πλήρως ανακαινισμένο, διατηρώντας όμως όλα τα στοιχεία που παραμέμπουν στην εποχή του τότε, χορεύτριες κάνουν κούνια πάνω από τα κεφάλια του κόσμου και η μουσική σύγχρονη παρακινεί τους θαμώνες να λικνιστούν στους ρυθμούς της. Μετά τα μεσάνυχτα ένα διαφορετικό και πρωτότυπο show ξεκινάει. Ένα show μοναδικό και ταυτόχρονα σοκαριστικό. Ο σκοπός των εμπνευστών αυτού του θεάματος σίγουρα η πρόκληση και ίσως η δοκιμή των ορίων της συντηρητικότητας. 
  Η βασική ιδέα είναι βασισμένη στο παλιό burlesque αλλά προσαρμοσμένο στο σήμερα. Έτσι, ενώ κάποτε το γυναικείο γυμνό σόκαρε, σήμερα στην σύγχρονη εποχή μας αυτό που θα σόκαρε θα ήταν κάτι περισσότερο. Αντρικό γυμνό; Ούτε κι αυτό μόνο... Οι ιδιοκτήτες αυτού του μοναδικού club το ανακάλυψαν, το δουλέψαν και το παρουσιάζουν! 

 

Στο Μαγαζί της Patricia Field

  

 Κυριακή 18 Δεκεμβρίου στις 7 το βράδυ το ραντεβού είχε δοθεί στο μαγαζί της γνωστής σε όλους από το Sex and the City, Patricia Field. Ήταν η Κυριακή όπου η ίδια είχε καλέσει τους καλούς πελάτες και φίλους για το καθιερωμένο trunk show για το κλείσιμο της χρονιάς. Ομολογουμένως, εγώ, το χωριατάκι από την φτωχική Θεσσαλονίκη, δεν ήξερα τι σημαίνει trunk show, και με μεγάλη περιέργεια πήγα να δω το Show! Περίμενα την πασαρέλα και την εντυπωσιακή επίδειξη, η οποία δεν ήρθε ποτέ...Το Trunk Show λοιπόν είναι απλά ένα κάλεσμα για την πιθανότητα της αύξησης των πωλήσεων.

 

  

Το μαγαζί της Patricia Field, που βρίσκεται στο East Village του Manhattan, από μόνο του είναι μια εμπειρία. Ρούχα πρωτότυπα και εκκεντρικά, αξεσουάρ μοναδικά και όλα τα απαραίτητα outfits για τις drag queens. 

 

Κόσμος ποικίλος, μουσική δυνατή, ποτά άφθονα και διάφοροι νέοι σχεδιαστές που προωθούσαν τα ρούχα τους. Πλαστικές φούστες, δαντελωτά ολόσωμα κορμάκια και εσώρουχα εμπνευσμένα από την Βικτωριανή εποχή, ήταν αυτά που ξεχώρησαν. 

  

Keep Walking... and get inspired!

  Όταν έχεις άπλετο ελεύθερο χρόνο,έχεις πολλά λεφτά και δεν έχεις παιδί μπορείς απλά να ευχαριστιέσαι τη ζωή, να πηγαίνεις για ακατάπαυστο shopping, να ικανοποιείς όλη την καταναλωτική σου μανία, να βγαίνεις έξω, να επισκέπτεσαι όλα τα κέντρα ομορφιάς, να κάνεις νύχια, μαλλιά, γυμναστική και ότι άλλο τραβάει η ψυχούλα σου...

  Όταν όμως έχεις άπλετο ελεύθερο χρόνο, δεν έχεις δουλειά, και κατά συνέπεια δεν έχεις λεφτά και έχεις και παιδί χωρίς καμία βοήθεια τότε ανακαλύπτεις εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης... Αρχίζεις το περπάτημα και όπου σε βγάλει!

  Έτσι λοιπόν κι εγώ σε αυτές τις εποχές, τις δύσκολα οικονομικές και επαγγελματικές, παίρνω τον μονάκριβο μου γιο, βάζω τις πιο άνετες και ζεστές μπότες μου και αρχίζω την περιήγηση μου στην πόλη που εμπνέει και συγκεντρώνει ανθρώπους από όλο τον κόσμο.

   Τα μίλια αθροίζονται και καταγράφονται στις σόλες των παπουτσιών, τα blocks φεύγουν το ένα πίσω από το άλλο και οι λεωφόροι που διασχίζουν το Manhattan σε οδηγούν σε ποικιλόμορφα μέρη. Άλλα πιο τουριστικά και παρατημένα, πλημμυρισμένα από χιλιάδες κόσμο που τρέχουν αλαφιασμένοι να προλάβουν τον χρόνο και άλλα πιο ήσυχα και γραφικά που δεν θυμίζουν σε τίποτα την πόλη στην οποία ανήκουν. Εικόνες εναλάσσονται, συναισθήματα αντικρούονται... 

  Ύστερα από πολλά φανάρια,πολλές λεωφόρους και αμέτρητες διασταυρώσεις, έφτασα σε μια από τις καλύτερες περιοχές την Νέας Υόρκης. Εκεί στα σύνορα της Nolita, Little Italy, Soho. Μικρά μαγαζάκια με απίστευτη αισθητική και καλαισθησία προσφέρουν καφέ και φαγητό, και λίγο παραπέρα οι περίφημες Ιταλικές μπουτίκ με πανάκριβα Ιταλικά ρούχα και μοναδικά κομμάτια. Τίποτα δεν θυμίζει την Νέα Υόρκη. Αν δεν ακουγόταν οι φωνές των περαστικών θα πίστευε κανέις ότι βρίσκεται σε κάποια γραφική περιοχή της Ευρώπης. 

  Και ξαφνικά ανακαλύπτεις μικρές ταμπελίτσες που σε κάνουν απλά να γελάς...

 

Κάποιες να κουνάς το κεφάλι και να μονολογείς πώς απλά μια χιουμοριστική αγγελία αποκαλύπτει μια μεγάλη αλήθεια...

και κάποιες απλά να αναρωτιέσαι...

   

    Στο δρόμο της επιστροφής, γεμάτη από εικόνες και συναισθήματα,  αναρωτιόμουν αν τελικά ο βολεμένος άνθρωπος, ο ενταγμένος στο κοινωνικό status που μας επιβαλόταν τόσα χρόνια μπορεί να έχει ανοιχτά τα μάτια και τις κεραίες του στις ομορφιές της απλότητας. Ίσως για αυτό και οι μεγάλοι, αληθινοί καλλιτέχνες προέρχονται από κατώτερες λαϊκές τάξεις. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν πραγματικές αξίες, ζούνε στους δρόμους και αφουγκράζονται την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα απαλλαγμένη από ψεύτικα πρότυπα και καθοδηγούμενα όνειρα. Η ομορφιά της ζωής είναι εκεί έξω και ίσως η παγκόσμια αυτή κρίση μας κάνει όλους καλύτερους ανθρώπους.

Η αυλαία άνοιξε!

  Το τρίτο κουδούνι ήχησε, ο κόσμος κάθησε στις θέσεις του,τα φώτα έσβησαν και η αυλαία άνοιξε.

  Εγώ περήφανη και, ταυτοχρόνως, γεμάτη αγωνία καθισμένη στην πρώτη θέση του θεάτρου άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου και περίμενα με ανυπομονησία την εμφάνιση του καλού μου επί σκηνής. Η αγωνία δεν κράτησε για πολύ. Ο καλός μου ανέβηκε στη σκηνή από τα πρώτα κιόλας λεπτά της παράστασης και πλέον σιγουρεύτηκα ότι είναι ένας γνήσιος καλλιτέχνης, γεννημένος να κάνει αυτό που ακριβώς ονειρέυτηκε να κάνει!

  Και αφού χαλάρωσα, αποφάσισα να απολαύσω την παράσταση. Μια διαχρονική και επίκαιρη παράσταση με καλές ερμηνείες από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς και κάποιες πιο μέτριες από τους νεότερους, οι οποίοι δεν μπορούσαν να κρύψουν το μεγάλο τους άγχος. Αλλά στην νεότητα όλα συγχωρούνται!

  Η πρεμιέρα τελείωσε, το άγχος έφυγε και το πρώτο μικρό βήμα έγινε.

 Η παράσταση θα συνεχιστεί εώς τις 21 Δεκεμβρίου και εγώ κάθε βράθυ θα περιμένω καρτερικά τον πρωταγωνιστή της δικής μου καρδιάς.

Sex And The City... πραγματικότητα ή ψευδαίσθηση;

   Κι αφού η εορταστική περίοδος έχει ξεκινήσει, ξεκίνησαν και τα λεγόμενα Holiday Parties που διαρκούν καθόλη τη διάρκεια του Δεκεμβρίου. Σε ένα τέτοιο πάρτυ ήμουν καλεσμένη κι εγώ. Ήμουν πολυ ενθουσιασμένη...το πρώτο ενήλικο νεοϋρκέζικο πάρτυ! Τα έβλεπα χρόνια στα διάφορα επεισόδια του Sex and the City και τώρα ήρθε η ώρα να γίνω πρωταγωνίστρια σε ένα από αυτά...Όχι όμως σαν Carrie αλλά προφανώς σαν Miranda, αφού ελείψει γιαγιάδων και νταντάδων έπρεπε να δεχτώ ως συνοδό μου τον ενός έτους γιο μου. Ήμουν όμως αποφασισμένη να το κάνω... και ναί, το έκανα.

  Κάπου στο Upper East Side του Manhattan και φτάσαμε. Ευγενικοί πορτιέρηδες μας ενημέρωναν για τον όροφο που έπρεπε να πάμε. Στην είσοδο, η υπεύθυνη της καρνταρόμπας πήρε τα παλτό μας και οι ιδιοκτήτες του σπιτιού έσπευσαν να μας υποδεκτούν. Οι ήχοι του πιάνου μαγευτικοί, ικανοί να σε ταξίδεψουν σε άλλες εποχές. Η θέα από το παράθυρο έκοβε την ανάσα. Coctails σερβιρισμένα σε κολωνάτα ποτήρια και finger food τοποθετημένα ομοιόμορφα στους δίσκους των σερβιτόρων.

  Οι καλεσμένοι συνέχιζαν να συρρέουν. Χορευτές, ηθοποιοί, fashion designers, επιχειρηματίες. Ζευγάρια ίδιου φύλου, γυναίκες με γούνες και ελάχιστοι άντρες. Κοινωνικότητα, ανταλλαγή τηλεφώνων και επαγγελματικών καρτών και άπειρες γνωριμίες. Προς το τέλος της βραδιάς μια παραδοσιακή τραγουδίστρια της όπερας ανέλαβε να διασκεδάσει το κοινό. Και ξαφνικά ένα παιδικό κλάμα ακούστηκε. Πόσο σουρεαλιστικό σκηνικό! 

                                          

  Τα ποτά μαζεύτηκαν ακριβώς στις 11. Τα ωράρια είναι αυστηρά ακόμη και στα πάρτυ. Για μένα φυσικά το πάρτυ είχε τελειώσει από τη στιγμή που ο συνοδός μου είχε αρχίσει να δυσανασχετεί.

   Στο δρόμο της επιστροφής, βλέποντας τη Νέα Υόρκη μέσα από τα υγρά τζάμια του κίτρινου ταξί, σκεφτόμουν τι μπορεί να είναι αυτό που κάνει αυτή την πόλη τόσο ξεχωριστή. Ίσως οι έντονοι ρυθμοί,ίσως η πολυεθνικότητας της, ίσως ακόμη οι πολλές ευκαιρίες που προσφέρει. Από την άλλη όμως μήπως όλα αυτά είναι μια προσεγμένη βιτρίνα; Ένα περιποιημένο περιτύλιγμα που κρύβει μέσα του μια κλασσική αμερικάνικη κοινωνία με όλα τα συντηρητικά της στοιχεία προσποιούμενη την ανοιχτή και προχωρημένη; Και τί είναι αλήθεια όλο αυτό το πολυδιαφημισμένο lifestyle των επιτυχημένων; Αληθινό ή απλά επιβαλόμενο; Άραγε όλος αυτός ο κόσμος διασκεδάζει πραγματικά; Για μένα ήταν μια μεγάλη και μοναδική εμπειρία. Γι αυτούς απλά μια ακόμη εκδήλωση όπου άδραξαν την ευκαιρία να πουλήσουν τον εαυτό τους και τις ιδιαίτερες ικανότητες τους.

Ένας κόσμος γεμάτος αντιθέσεις.

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου...

   Η Μεγάλη Βρετανία κλωνίζεται από την πρωτοφανή απεργία και την συμμετοχή σε αυτήν περίπου 2 εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι Άγγλοι αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν και το κάνουν μαζικά. Φαίνονται αποφασισμένοι να αντιδράσουν και να μη δεχτούν το πρόγραμμα της λιτότητας που τους επιβάλεται. Έτσι βγήκαν στους δρόμους και συμμετείχαν σε παραπάνω από χίλιες πορείες σε όλη τη χώρα. 

  Στην Έλλαδα, την ίδια μέρα, μια ακόμη 24ωρη απέργια παραλύει τη χώρα, αλλά αυτή τη φορά η συμμέτοχη φάινεται να είναι μικρή. Ίσως οι Έλληνες βαρέθηκαν να διαμαρτύρονται, ίσως θεωρούν την λιτότητα απλή καθημερινότητα τους, ίσως πάλι θεώρησαν τον φυτευτό νέο πρωθυπουργο ως τον μεγάλο σωτήρα.

  Στην άλλη πλευρά όμως του Ατλαντικού το κλίμα είναι πολύ διαφορετικο. 

Νέα Υόρκη, δρόμοι μποτιλιαρισμένοι και χιλιάδες αμερικάνοι και τουρίστες από όλα τα μέρη του κόσμου, παρακολουθούν το άναμα των φώτων του πιο διάσημου χριστουγεννιάτικου δέντρου στον κόσμο, στο Rockfeller Center. Είναι πια επίσημο, η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων έχει αρχίσει. 

source: http://www.ecofriend.com